Alles beweegt. Dat is fijn, het kriebelt en borrelt.
Werken bij Ikea is een bijzondere ervaring, afgelopen vrijdag heb ik veel lol gehad! De afdeling matrassen (kussens , bedbodems en ook een deel badkamers) is de leukste: Een matras aanschaffen is namelijk een gevoelsmoment. De klanten nemen de tijd, trekken hun schoenen uit, overleggen met elkaar. Ik, als informatiegever maar ook als verkoper en als ruggesteuner, sta ernaast, soms ertussen. Matrassen worden versleept van lattenbodems naar boxsprings en weer terug en desnoods weer heen. Je loopt elkaar wel eens in de weg. "Kinderen: Opgepast!". Er wordt gegiecheld en diep nagedacht. Mensen vertrekken ineengedoken naar een kop koffie en komen fris weer terug: "We weten het: we willen die en die en die nog eens proberen!"
Kinderen die een echt bed mogen uitkiezen, ouderen die een aanvulling zoeken op wat ze al hebben, hele gezinnen, alleenstaanden, vrienden en vriendinnen. Nu leer ik de technische kennis van de matrassen in de praktijk (in januari een training over de matrassen). Ik loop mee met iemand, en vaak genoeg ga ik even alleen. Dan vertel ik dat ik in opleiding ben en wanneer ik het niet weet, mijn collega zal informeren. En dan gaat het gewoon lekker, ook omdat die collega zo leuk is. Zij gunt mij mijn zelfstandigheid en tegelijkertijd zegt ze ook: "Hee, effe hier blijven hoor, je bent zo gretig! Heel goed, maar neem ook de tijd!" Het is een spel van 09.00 uur tot 18.00 uur. En toen stonden Edwin en Maru opeens achter me, oeps, traantjes kriebelen.. Wat een verrassing! Knuffelen, op een bed springen, geinen en weer door.
De volgende dag: een les geschiedenis voorbereiden over de oorspronkelijke bewoners van Amerika: De indianen. En natuurlijk de aankomst van de kolonisten, met wat er toen gebeurde...
zaterdag 8 december 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)