Dagelijks

'Ga je naar school, mama?'
'Nee, ik ga naar de Pabo!'

'Ga je naar de Pabo, mama?'
'Nee, ik ga naar Ikea!'

'Ga je nu naar Ikea, mama?'
'Nee, ik ga naar school, Maru!'

**

'Hee Maru, wat ga je met mijn boek doen?'
'Ik ga lesgeven!'

'Hee, wat ga je met mijn blouse doen?'
'Ik ga naar Ikea!'

'Hee, wat ga je... ? '
'Ik ga naar de Pabo!'

Tussendoortje

Een tussendoortje dat voorlopig blijft staan! Wegens 'veel te doen' zal ik tot begin februari geen nieuw Blogverhaal schrijven. Daarna weer regelmatig van kracht!

Werken bij Ikea

Alles beweegt. Dat is fijn, het kriebelt en borrelt.

Werken bij Ikea is een bijzondere ervaring, afgelopen vrijdag heb ik veel lol gehad! De afdeling matrassen (kussens , bedbodems en ook een deel badkamers) is de leukste: Een matras aanschaffen is namelijk een gevoelsmoment. De klanten nemen de tijd, trekken hun schoenen uit, overleggen met elkaar. Ik, als informatiegever maar ook als verkoper en als ruggesteuner, sta ernaast, soms ertussen. Matrassen worden versleept van lattenbodems naar boxsprings en weer terug en desnoods weer heen. Je loopt elkaar wel eens in de weg. "Kinderen: Opgepast!". Er wordt gegiecheld en diep nagedacht. Mensen vertrekken ineengedoken naar een kop koffie en komen fris weer terug: "We weten het: we willen die en die en die nog eens proberen!"

Kinderen die een echt bed mogen uitkiezen, ouderen die een aanvulling zoeken op wat ze al hebben, hele gezinnen, alleenstaanden, vrienden en vriendinnen. Nu leer ik de technische kennis van de matrassen in de praktijk (in januari een training over de matrassen). Ik loop mee met iemand, en vaak genoeg ga ik even alleen. Dan vertel ik dat ik in opleiding ben en wanneer ik het niet weet, mijn collega zal informeren. En dan gaat het gewoon lekker, ook omdat die collega zo leuk is. Zij gunt mij mijn zelfstandigheid en tegelijkertijd zegt ze ook: "Hee, effe hier blijven hoor, je bent zo gretig! Heel goed, maar neem ook de tijd!" Het is een spel van 09.00 uur tot 18.00 uur. En toen stonden Edwin en Maru opeens achter me, oeps, traantjes kriebelen.. Wat een verrassing! Knuffelen, op een bed springen, geinen en weer door.

De volgende dag: een les geschiedenis voorbereiden over de oorspronkelijke bewoners van Amerika: De indianen. En natuurlijk de aankomst van de kolonisten, met wat er toen gebeurde...

hi hi de eerste foto's: ik voor de klas

Edwin brengt Maru naar bed

Edwin brengt Maru naar bed, ik ga studeren.
Na een half uur is het rustig boven, na drie kwartier denk ik: 'Zijn ze allebei in slaap gevallen?' Ik ga even kijken en jawel: Edwin is op de bank in Maru haar kamer, onder een fleecedeken gekropen. 'Zal ik hem wakker maken? Het is wel lekker rustig zo (gunstig om te studeren… geen tv aan..geen aanleiding om te kletsen..:-)). En Edwin kan zijn slaap meestal wel gebruiken. Ik laat hem nog maar even liggen'.

Een verslag schrijvend van de lessen vanmiddag, en kenmerkende beroepssituaties omschrijvend, verlang ik ernaar weer eens lekker les te geven. Dat ik kan stromen. Nu zijn het steeds hapjes van energie. Het gaat gewoon even wat minder. (ben ik in het ECHTE LEREN terecht gekomen??..)
Ik ervaar: De kinderen hebben in de klas niet de concentratie zoals ik die ken van de afgelopen jaren in m’n werk. Dat je uren met hetzelfde bezig kunt zijn, het zogenaamde ‘je vastbijten’, je vaak storten op details.

In de sociale context van de klas komt er veel meer bij kijken dan alleen het leren zelf: de groepsdynamiek. De kinderen reageren op en met elkaar, op de lesstof en op mij. Dit vraagt van mij als leerkracht in opleiding: Veel ervaring opdoen, gaan inzien, eindeloos veel reflectie (van mijn mentor) krijgen, me open stellen en ontwikkelen om de (bege)leiding op me te nemen van de groep. Ik ben blij dat ik de kans heb dit allemaal te leren!

Deel van stageverslag periode 1

Mijn stagebegeleider Juf Karina is een no nonsens juf, die aandacht heeft voor het groepsproces in de klas. Ze benoemt obstakels, en weet elke leerling op zijn eigen ‘niveau’ aan te spreken. Ze geeft enthousiast les met veel vaart erin, ze is avontuurlijk, heeft veel gereisd en die ervaringen neemt ze mee in de klas. Ze heeft humor en plezier. Ook is zij adjunct directeur wat haar een grote betrokkenheid geeft bij het reilen en zeilen op de Eikenboomschool.

Karina weet in de les minder spannende momenten af te wisselen met leuke dingen als drama, knutselen, onderzoeken en balspelen (tijdens de pauze). Karina staat op gelijke voet met de kinderen.

Karina heeft mij serieus en eerlijke feedback gegeven. Ze kon goed aangeven, in details, wat ik anders had kunnen doen. Bijna altijd begreep ik haar feedback, dus dat praatte gemakkelijk.

In deze eerste periode heb ik vooral gewerkt aan de inhoud van de lessen. Veel vakkennis moet ik mij nog eigen maken, wat betekent dat ik lang bezig ben met het voorbereiden van een les. Iedere dinsdag heb ik twee lessen verzorgd. Daarnaast, tijdens het zelfstandig werken van leerlingen, rondgelopen, vragen beantwoord en meegeholpen. De leerlingen namen me serieus, vroegen mij om raad.

Ook heb ik gewerkt aan mijn overdracht: o.a. stemgebruik en orde houden. Dit laatste onderwerp heeft Karina meteen besproken n.a.v. een minder geslaagde les. Door haar adviezen over te nemen heb ik gevoeld dat het belangrijk is consequent te zijn: als ik wil dat het stil is, wacht ik ook totdat het stil is. Ik heb ervaren dat ikzelf bepaal wat ik terugkrijg van de leerlingen.


-alle namen in dit stuikje zijn gefingeerd, behalve die van mijzelf-

Het gaat goed op de Pabo, pa. Eerste periode is afgerond! Nu, de tweede, is nog meer werk: eind januari gaat het al om de propedeuse...! Maar ik heb nu ook ervaring in het studeren aan de Pabo en dat geeft veel inzicht en dus weer rust...

We lopen allemaal een beetje te shaken van de hoeveelheid taken en stof; ik zit in een hele leuke klas, 30 vrouwen, van 22 tot 48 jaar. Bijzonder hoor!

Het lesgeven gaat lekker, heb al ervaring waarop ik kan voortbouwen en mijn stagebegeleider (juf van groep 8) is enthousiast. Gekke is, dat juist met dramales en zingen ik 'de plank missloeg'. Heeft veel te maken met dat ik gewend ben aan zo'n andere insteek/mentaliteit en andere inhoud. Echt effe 'afdalen'; de feedback die ik nu krijg is heel welkom.

Ik zet veel te veel in, begin in de voorbereiding al af te drijven, geef les op de energie van een regisseur die een ei gaat leggen, nou ja.... ook voor allerlei studieopdrachten: Ik maak het allemaal te mooi, te uitgebreid, kost veel te veel tijd, is niet nodig, sterker nog, is niet handig.. Veel meiden uit mijn klas schijnen hier 'last van te hebben' doordat veel van ons al een veeleisende baan achter de rug hebben en op dat niveau nog even doorjakkeren. Kwestie van tijd. Het leuke is, dat iedereen super gemotiveerd is!

Vandaag heb ik gehoord dat ik bij Ikea ben aangenomen. Ik ga twee dagen in de week erbij werken, afdeling slaapkamers/keukens.. Maf en spannend he? Heb er twee gesprekken gehad (is standaard) en het klikte goed. Ben benieuwd hoe het zal zijn. In ieder geval zijn de twee leidinggevenden die ik heb gesproken geschikte mensen, met oog voor de werknemer..