Edwin brengt Maru naar bed, ik ga studeren.
Na een half uur is het rustig boven, na drie kwartier denk ik: 'Zijn ze allebei in slaap gevallen?' Ik ga even kijken en jawel: Edwin is op de bank in Maru haar kamer, onder een fleecedeken gekropen. 'Zal ik hem wakker maken? Het is wel lekker rustig zo (gunstig om te studeren… geen tv aan..geen aanleiding om te kletsen..:-)). En Edwin kan zijn slaap meestal wel gebruiken. Ik laat hem nog maar even liggen'.
Een verslag schrijvend van de lessen vanmiddag, en kenmerkende beroepssituaties omschrijvend, verlang ik ernaar weer eens lekker les te geven. Dat ik kan stromen. Nu zijn het steeds hapjes van energie. Het gaat gewoon even wat minder. (ben ik in het ECHTE LEREN terecht gekomen??..)
Ik ervaar: De kinderen hebben in de klas niet de concentratie zoals ik die ken van de afgelopen jaren in m’n werk. Dat je uren met hetzelfde bezig kunt zijn, het zogenaamde ‘je vastbijten’, je vaak storten op details.
In de sociale context van de klas komt er veel meer bij kijken dan alleen het leren zelf: de groepsdynamiek. De kinderen reageren op en met elkaar, op de lesstof en op mij. Dit vraagt van mij als leerkracht in opleiding: Veel ervaring opdoen, gaan inzien, eindeloos veel reflectie (van mijn mentor) krijgen, me open stellen en ontwikkelen om de (bege)leiding op me te nemen van de groep. Ik ben blij dat ik de kans heb dit allemaal te leren!
