Ons meisje is vrolijk om drie uur 's nachts haar bedje uitgeklommen en staat nu stilletjes aan ons bed.
Ga jij - ga ik ?
Eruit, 'effe een plas. Kom meid, in je bedje. Ik kom zo bij jou'.
Op de bank in haar kamer ligt een deken klaar, daar kruipt één van ons dan onder.
Tot het ochtend is. Vroeg toch, elke keer weer.
En dan bergje maken met de knieën, of golven maken met het dekbed. En er helemaal onder kruipen of -okay- we staan op.
Zucht, slof, spring, trap af, boterham, thee. Hmmm lekker warm.
'Gaat het regenen?' De herfst maakt veel wind en donkere dagen.
Voor onze deur wel 1000miljoentriljoen bladeren, bijna helemaal verteerd, die de weg naar onze deur versperren. 'Gaan we die vegen?', 'jaaaa!!!' Maru staat al klaar met haar eigen hark. Gelukkig, daar is de zon.
Het weer is weer veranderlijk en onverwacht en dat is zo vertrouwd: Herfst!
(Deze foto is van de enkele dag van vorig jaar winter, dat het sneeuwde)