Zo omschrijf ik mijn stap om de studie 'deeltijd verkorte variant' aan de Pabo te beginnen. Ik word leerkracht in het Basisonderwijs, over 2,5 jaar ben ik zover!
Meteen vanaf de eerste dag op de Pabo heb ik opeens met iedereen raakvlakken, want iedereen heeft op de lagere school gezeten. Zo kan ik veel uitwisselen en uitwisseling is de basis denk ik, van het Basisonderwijs.
Meteen vanaf de eerste dag op de Pabo heb ik opeens met iedereen raakvlakken, want iedereen heeft op de lagere school gezeten. Zo kan ik veel uitwisselen en uitwisseling is de basis denk ik, van het Basisonderwijs.
Ik heb afgelopen week iets geleerd over coaching:
In woorden ligt een groot deel van onze kennis besloten: de juiste woorden voor de juiste kennis zijn wel/niet of fout ingeplant in onze hersenen. Woorden zijn vaak de brug voor het uiten van kennis. Als een schakel ontbreekt (omdat de persoon in kwestie eens ziek is geweest of iemand kletste er net doorheen, of de persoon neigt tot dromerigheid, etcetera..) kan al snel lijken dat een leerling 'dom' is, kennis mist. In werkelijkheid weet hij wel het goede antwoord, maar heeft hij niet de juiste woorden om zijn kennis over te dragen.
Bij Natuuronderwijs sloot de docent af met deze (voor mij) wijze les aan de hand van zijn eigen ervaring als leerkracht: Nadat hij de leerlingen had verteld en vooral had laten ervaren wat magnetisme is (daarvoor had hij een ouderwets mandje vol met materialen meegesleept), vroeg hij hen op welke afstand van elkaar de twee magneten elkaar aantrekken. Het was bij ongeveer 3 centimeter. Hij vroeg een meisje uit de klas en zij antwoordde: "3 meter", waarop een groot lachen kan uitbarsten of een nee-schuddend gebaar van de leerkracht haar duidelijk kan maken dat dat niet goed is....
Onze docent vertelde dat hij inzag dat zij 3 centimeter bedoelde maar dat ze niet de juiste woorden gebruikte. Met dit inzicht kon de leerkracht haar vervolgens ondersteunen in het leerproces.