donderdag 29 november 2007
dinsdag 20 november 2007
Edwin brengt Maru naar bed
Edwin brengt Maru naar bed, ik ga studeren.
Na een half uur is het rustig boven, na drie kwartier denk ik: 'Zijn ze allebei in slaap gevallen?' Ik ga even kijken en jawel: Edwin is op de bank in Maru haar kamer, onder een fleecedeken gekropen. 'Zal ik hem wakker maken? Het is wel lekker rustig zo (gunstig om te studeren… geen tv aan..geen aanleiding om te kletsen..:-)). En Edwin kan zijn slaap meestal wel gebruiken. Ik laat hem nog maar even liggen'.
Een verslag schrijvend van de lessen vanmiddag, en kenmerkende beroepssituaties omschrijvend, verlang ik ernaar weer eens lekker les te geven. Dat ik kan stromen. Nu zijn het steeds hapjes van energie. Het gaat gewoon even wat minder. (ben ik in het ECHTE LEREN terecht gekomen??..)
Ik ervaar: De kinderen hebben in de klas niet de concentratie zoals ik die ken van de afgelopen jaren in m’n werk. Dat je uren met hetzelfde bezig kunt zijn, het zogenaamde ‘je vastbijten’, je vaak storten op details.
In de sociale context van de klas komt er veel meer bij kijken dan alleen het leren zelf: de groepsdynamiek. De kinderen reageren op en met elkaar, op de lesstof en op mij. Dit vraagt van mij als leerkracht in opleiding: Veel ervaring opdoen, gaan inzien, eindeloos veel reflectie (van mijn mentor) krijgen, me open stellen en ontwikkelen om de (bege)leiding op me te nemen van de groep. Ik ben blij dat ik de kans heb dit allemaal te leren!
Na een half uur is het rustig boven, na drie kwartier denk ik: 'Zijn ze allebei in slaap gevallen?' Ik ga even kijken en jawel: Edwin is op de bank in Maru haar kamer, onder een fleecedeken gekropen. 'Zal ik hem wakker maken? Het is wel lekker rustig zo (gunstig om te studeren… geen tv aan..geen aanleiding om te kletsen..:-)). En Edwin kan zijn slaap meestal wel gebruiken. Ik laat hem nog maar even liggen'.
Een verslag schrijvend van de lessen vanmiddag, en kenmerkende beroepssituaties omschrijvend, verlang ik ernaar weer eens lekker les te geven. Dat ik kan stromen. Nu zijn het steeds hapjes van energie. Het gaat gewoon even wat minder. (ben ik in het ECHTE LEREN terecht gekomen??..)
Ik ervaar: De kinderen hebben in de klas niet de concentratie zoals ik die ken van de afgelopen jaren in m’n werk. Dat je uren met hetzelfde bezig kunt zijn, het zogenaamde ‘je vastbijten’, je vaak storten op details.
In de sociale context van de klas komt er veel meer bij kijken dan alleen het leren zelf: de groepsdynamiek. De kinderen reageren op en met elkaar, op de lesstof en op mij. Dit vraagt van mij als leerkracht in opleiding: Veel ervaring opdoen, gaan inzien, eindeloos veel reflectie (van mijn mentor) krijgen, me open stellen en ontwikkelen om de (bege)leiding op me te nemen van de groep. Ik ben blij dat ik de kans heb dit allemaal te leren!
vrijdag 16 november 2007
Deel van stageverslag periode 1
Mijn stagebegeleider Juf Karina is een no nonsens juf, die aandacht heeft voor het groepsproces in de klas. Ze benoemt obstakels, en weet elke leerling op zijn eigen ‘niveau’ aan te spreken. Ze geeft enthousiast les met veel vaart erin, ze is avontuurlijk, heeft veel gereisd en die ervaringen neemt ze mee in de klas. Ze heeft humor en plezier. Ook is zij adjunct directeur wat haar een grote betrokkenheid geeft bij het reilen en zeilen op de Eikenboomschool.
Karina weet in de les minder spannende momenten af te wisselen met leuke dingen als drama, knutselen, onderzoeken en balspelen (tijdens de pauze). Karina staat op gelijke voet met de kinderen.
Karina heeft mij serieus en eerlijke feedback gegeven. Ze kon goed aangeven, in details, wat ik anders had kunnen doen. Bijna altijd begreep ik haar feedback, dus dat praatte gemakkelijk.
In deze eerste periode heb ik vooral gewerkt aan de inhoud van de lessen. Veel vakkennis moet ik mij nog eigen maken, wat betekent dat ik lang bezig ben met het voorbereiden van een les. Iedere dinsdag heb ik twee lessen verzorgd. Daarnaast, tijdens het zelfstandig werken van leerlingen, rondgelopen, vragen beantwoord en meegeholpen. De leerlingen namen me serieus, vroegen mij om raad.
Ook heb ik gewerkt aan mijn overdracht: o.a. stemgebruik en orde houden. Dit laatste onderwerp heeft Karina meteen besproken n.a.v. een minder geslaagde les. Door haar adviezen over te nemen heb ik gevoeld dat het belangrijk is consequent te zijn: als ik wil dat het stil is, wacht ik ook totdat het stil is. Ik heb ervaren dat ikzelf bepaal wat ik terugkrijg van de leerlingen.
-alle namen in dit stuikje zijn gefingeerd, behalve die van mijzelf-
Karina weet in de les minder spannende momenten af te wisselen met leuke dingen als drama, knutselen, onderzoeken en balspelen (tijdens de pauze). Karina staat op gelijke voet met de kinderen.
Karina heeft mij serieus en eerlijke feedback gegeven. Ze kon goed aangeven, in details, wat ik anders had kunnen doen. Bijna altijd begreep ik haar feedback, dus dat praatte gemakkelijk.
In deze eerste periode heb ik vooral gewerkt aan de inhoud van de lessen. Veel vakkennis moet ik mij nog eigen maken, wat betekent dat ik lang bezig ben met het voorbereiden van een les. Iedere dinsdag heb ik twee lessen verzorgd. Daarnaast, tijdens het zelfstandig werken van leerlingen, rondgelopen, vragen beantwoord en meegeholpen. De leerlingen namen me serieus, vroegen mij om raad.
Ook heb ik gewerkt aan mijn overdracht: o.a. stemgebruik en orde houden. Dit laatste onderwerp heeft Karina meteen besproken n.a.v. een minder geslaagde les. Door haar adviezen over te nemen heb ik gevoeld dat het belangrijk is consequent te zijn: als ik wil dat het stil is, wacht ik ook totdat het stil is. Ik heb ervaren dat ikzelf bepaal wat ik terugkrijg van de leerlingen.
-alle namen in dit stuikje zijn gefingeerd, behalve die van mijzelf-
woensdag 14 november 2007
Het gaat goed op de Pabo, pa. Eerste periode is afgerond! Nu, de tweede, is nog meer werk: eind januari gaat het al om de propedeuse...! Maar ik heb nu ook ervaring in het studeren aan de Pabo en dat geeft veel inzicht en dus weer rust...
We lopen allemaal een beetje te shaken van de hoeveelheid taken en stof; ik zit in een hele leuke klas, 30 vrouwen, van 22 tot 48 jaar. Bijzonder hoor!
Het lesgeven gaat lekker, heb al ervaring waarop ik kan voortbouwen en mijn stagebegeleider (juf van groep 8) is enthousiast. Gekke is, dat juist met dramales en zingen ik 'de plank missloeg'. Heeft veel te maken met dat ik gewend ben aan zo'n andere insteek/mentaliteit en andere inhoud. Echt effe 'afdalen'; de feedback die ik nu krijg is heel welkom.
Ik zet veel te veel in, begin in de voorbereiding al af te drijven, geef les op de energie van een regisseur die een ei gaat leggen, nou ja.... ook voor allerlei studieopdrachten: Ik maak het allemaal te mooi, te uitgebreid, kost veel te veel tijd, is niet nodig, sterker nog, is niet handig.. Veel meiden uit mijn klas schijnen hier 'last van te hebben' doordat veel van ons al een veeleisende baan achter de rug hebben en op dat niveau nog even doorjakkeren. Kwestie van tijd. Het leuke is, dat iedereen super gemotiveerd is!
Vandaag heb ik gehoord dat ik bij Ikea ben aangenomen. Ik ga twee dagen in de week erbij werken, afdeling slaapkamers/keukens.. Maf en spannend he? Heb er twee gesprekken gehad (is standaard) en het klikte goed. Ben benieuwd hoe het zal zijn. In ieder geval zijn de twee leidinggevenden die ik heb gesproken geschikte mensen, met oog voor de werknemer..
We lopen allemaal een beetje te shaken van de hoeveelheid taken en stof; ik zit in een hele leuke klas, 30 vrouwen, van 22 tot 48 jaar. Bijzonder hoor!
Het lesgeven gaat lekker, heb al ervaring waarop ik kan voortbouwen en mijn stagebegeleider (juf van groep 8) is enthousiast. Gekke is, dat juist met dramales en zingen ik 'de plank missloeg'. Heeft veel te maken met dat ik gewend ben aan zo'n andere insteek/mentaliteit en andere inhoud. Echt effe 'afdalen'; de feedback die ik nu krijg is heel welkom.
Ik zet veel te veel in, begin in de voorbereiding al af te drijven, geef les op de energie van een regisseur die een ei gaat leggen, nou ja.... ook voor allerlei studieopdrachten: Ik maak het allemaal te mooi, te uitgebreid, kost veel te veel tijd, is niet nodig, sterker nog, is niet handig.. Veel meiden uit mijn klas schijnen hier 'last van te hebben' doordat veel van ons al een veeleisende baan achter de rug hebben en op dat niveau nog even doorjakkeren. Kwestie van tijd. Het leuke is, dat iedereen super gemotiveerd is!
Vandaag heb ik gehoord dat ik bij Ikea ben aangenomen. Ik ga twee dagen in de week erbij werken, afdeling slaapkamers/keukens.. Maf en spannend he? Heb er twee gesprekken gehad (is standaard) en het klikte goed. Ben benieuwd hoe het zal zijn. In ieder geval zijn de twee leidinggevenden die ik heb gesproken geschikte mensen, met oog voor de werknemer..
maandag 12 november 2007
Vrolijk
Ons meisje is vrolijk om drie uur 's nachts haar bedje uitgeklommen en staat nu stilletjes aan ons bed.
Ga jij - ga ik ?
Eruit, 'effe een plas. Kom meid, in je bedje. Ik kom zo bij jou'.
Op de bank in haar kamer ligt een deken klaar, daar kruipt één van ons dan onder.
Tot het ochtend is. Vroeg toch, elke keer weer.
En dan bergje maken met de knieën, of golven maken met het dekbed. En er helemaal onder kruipen of -okay- we staan op.
Zucht, slof, spring, trap af, boterham, thee. Hmmm lekker warm.
'Gaat het regenen?' De herfst maakt veel wind en donkere dagen.
Voor onze deur wel 1000miljoentriljoen bladeren, bijna helemaal verteerd, die de weg naar onze deur versperren. 'Gaan we die vegen?', 'jaaaa!!!' Maru staat al klaar met haar eigen hark. Gelukkig, daar is de zon.
Het weer is weer veranderlijk en onverwacht en dat is zo vertrouwd: Herfst!
(Deze foto is van de enkele dag van vorig jaar winter, dat het sneeuwde)
Ga jij - ga ik ?
Eruit, 'effe een plas. Kom meid, in je bedje. Ik kom zo bij jou'.
Op de bank in haar kamer ligt een deken klaar, daar kruipt één van ons dan onder.
Tot het ochtend is. Vroeg toch, elke keer weer.
En dan bergje maken met de knieën, of golven maken met het dekbed. En er helemaal onder kruipen of -okay- we staan op.
Zucht, slof, spring, trap af, boterham, thee. Hmmm lekker warm.
'Gaat het regenen?' De herfst maakt veel wind en donkere dagen.
Voor onze deur wel 1000miljoentriljoen bladeren, bijna helemaal verteerd, die de weg naar onze deur versperren. 'Gaan we die vegen?', 'jaaaa!!!' Maru staat al klaar met haar eigen hark. Gelukkig, daar is de zon.
Het weer is weer veranderlijk en onverwacht en dat is zo vertrouwd: Herfst!
(Deze foto is van de enkele dag van vorig jaar winter, dat het sneeuwde)
dinsdag 6 november 2007
Instroomdossier
Na deze dag, dinsdag, is de eerste periode op de Pabo afgesloten!! Gisteren twee tentamens gehad (goed gemaakt!!) en een paar werkstukken ingeleverd waaronder het Instroomdossier. Dat is een persoonlijk dossier wat jezelf schrijft, waarin je vragen worden gesteld door de opleiding over 'wie, wat en hoe je bent, waarom je voor de opleiding hebt gekozen, wat zijn sleutelervaringen voor je geweest, hoe zie je het onderwijs, wat is je ideaal, wat moet je nog leren', etcetera.
Hieronder het voorwoord van mijn Instroomdossier.
Juli 2005:
Maru was een paar maanden oud, we waren net verhuisd naar Haarlem. Ze zat in de buikdrager bij Edwin met beweeglijke beentjes en een guitige blik. Het rumoer van de bezige mensen in de hal van Inholland deed haar verwonderen, het was aangenaam vertoeven en het was gezellig zo met z’n drieën op stap. Edwin en Maru keken mij na toen ik naar boven liep, richting het lokaal waar iemand uitleg zou geven over de Pabo. Daar zat ik, tussen de jonge mensen en zelfs tussen enkele ouders die voor hun kind de vragen stelden. Mijn hart was opgetogen: Ik ging weer studeren, kiezen voor een nieuw beroep!
In dit Instroomdossier raak ik, naar aanleiding van de vragen die worden gesteld, diverse ervaringen en gedachtes aan die hebben gemaakt dat ik voor het beroep leerkracht heb gekozen. Ik hoop dat ik de lezer met mijn antwoorden kan boeien en inspireren doordat ik mijn ervaringen met hen deel. Ik geniet van de studie en mijn stages in de praktijk: De uitwisseling met de docenten van de Pabo en mijn mentoren zie ik als waardevol, en de kinderen in de klas zijn de rijke bron van een veelomvattend werkveld.
Wendy
(uit: Calvin and Hobbes)
Hieronder het voorwoord van mijn Instroomdossier.
Juli 2005:
Maru was een paar maanden oud, we waren net verhuisd naar Haarlem. Ze zat in de buikdrager bij Edwin met beweeglijke beentjes en een guitige blik. Het rumoer van de bezige mensen in de hal van Inholland deed haar verwonderen, het was aangenaam vertoeven en het was gezellig zo met z’n drieën op stap. Edwin en Maru keken mij na toen ik naar boven liep, richting het lokaal waar iemand uitleg zou geven over de Pabo. Daar zat ik, tussen de jonge mensen en zelfs tussen enkele ouders die voor hun kind de vragen stelden. Mijn hart was opgetogen: Ik ging weer studeren, kiezen voor een nieuw beroep!
In dit Instroomdossier raak ik, naar aanleiding van de vragen die worden gesteld, diverse ervaringen en gedachtes aan die hebben gemaakt dat ik voor het beroep leerkracht heb gekozen. Ik hoop dat ik de lezer met mijn antwoorden kan boeien en inspireren doordat ik mijn ervaringen met hen deel. Ik geniet van de studie en mijn stages in de praktijk: De uitwisseling met de docenten van de Pabo en mijn mentoren zie ik als waardevol, en de kinderen in de klas zijn de rijke bron van een veelomvattend werkveld.
Wendy
(uit: Calvin and Hobbes)
Abonneren op:
Posts (Atom)